Vakantie

Op vakantie. Het eerste dat in je opkomt: zon, zwemmen, even nikst hoeven en een heerlijk ontspannen gevoel wat je alleen van vakantie kent.

Met twee jonge kinderen is vakantie net even anders. Ik merk dat mijn verwachtingspatroon flink moet bijgesteld worden. Van wat je gewend was op vakantie, naar het feit dat de prioriteiten altijd bij de kinderen liggen. Waar ligt hun behoefte en in hoeverre kan je daar aan voldoen? Eten maken, zorgen dat er voldoende slaapjes op een dag zijn, om vervolgens op het honk te zitten wachten tot ze weer wakker zijn.

Het klinkt zo makkelijk, maar in de praktijk vragen het bijstellen van je verwachtingspatronen en de communicatie onderling met je partner en zijn verwachtingspatronen een hoop van je.

Ik kan dan ook niet zeggen dat onze vakantie zonder enige slag of stoot voorbij is gegaan. Hoewel we ook echt genieten van de momenten dat het allemaal loopt zoals wij zouden willen, zijn er genoeg kritieke momenten waarop je elkaar liever de tent uit bonjourt, of dat je continue bezig bent met het zorgen voor je kinderen waardoor de planning die je had, helaas aan de kant geschoven moet worden. Dit zorgt dan weer voor de nodige vermoeidheid, frustraties en als je niet op let irritaties naar elkaar.

Na wat gedoetjes begin ik te schrijven. Een non-violent communicatie strategie moet ons gaan helpen. Ik heb hierover al veel gelezen en podcasts geluisterd, en het heeft me op verschillende momenten al veel gebracht. Maar na weinig slaap, een hitte van 35 graden buiten en het continue zorgen voor je kinderen en afstemmen met je partner ga ik makkelijk de mist in. Dus even terug naar de essentie.

Non-violent communicatie bestaat uit vier stappen:

• Observatie
• Gevoelens
• Behoeften
• Verzoeken

Non-violent communicatie is gebaseerd op dat elke frustratie, boosheid of ergernis een uiting is van een onvervulde behoefte.

Wanneer je de situatie hebt geobserveerd, je gevoelens hebt geplaatst en duidelijk voor ogen hebt wat je behoefte is, (voor deze post even te ingewikkeld om hier verder op in te zoomen) is de volgende stap om je behoeften kenbaar te maken. Oftewel om te verzoeken. Hierbij ga je delen wat je behoeften zijn en waar je van droomt. DREAM BIG. Tegelijkertijd kan je verzoeken, maar is het essentieel om ook een nee te kunnen verwachten en te accepteren. Als je open staat om een ‘nee’ te krijgen als antwoord, begint daar het gesprek om ieders verwachtingen en behoeften te verkennen.

Tegelijkertijd is een NEE die jij aangeeft ook een JA voor de behoeften van jezelf. De conversatie eindigt niet bij die Nee, hier begint de zoektocht naar ieders behoeften en verlangens. Deze zoektocht versterkt juist de relatie met en het vertrouwen in elkaar.

Kwetsbaarheid is hierbij een sleutelwoord en essentieel. Toch kan dit juist een lastig punt zijn. Ieder heeft zo zijn eigen dilemma’s waarbij je kwetsbaar opstellen een moeilijke opgave is. Je hebt namelijk behoorlijk wat moed nodig om te delen waarin jij je kwetsbaar voelt. Waar jij het gevoel hebt te falen of het gevoel hebt het beter te moeten doen, of waar je verlangens niet worden vervult.

Toch levert het delen van je kwetsbaarheid een heilzame weg op. Het zorgt er voor dat de negatieve effecten van stress verminderen. Dit komt omdat er tijdens een stress respons ook het hormoon DHEA wordt vrijgemaakt. DHEA is de tegenhanger van het hormoon cortisol. DHEA wordt meer vrijgemaakt op het moment dat er een keuze mogelijkheid ontstaat en als je je onvervulde behoeften kan delen. Als dit hormoon voldoende aanwezig is ruimt het cortisol op. Ook zorgt het ervoor dat je een beter leervermogen krijgt. Je kan dus leren om een volgende keer beter met de situatie om te gaan.

Op het moment dat je met deze strategie aan de slag gaat levert het je veel meer energie op. Je kunt namelijk op deze manier van een stressvolle situatie een leeromgeving creëren waarbij je steeds beter wordt in het omgaan met boosheid, frustraties en irritaties.

Wat mij helpt is om de situatie te observeren, mijn eigen gevoelens te onderzoeken en de daaruit vloeiende of de onderliggende behoeften te formuleren. Daarna schraap ik alle moed bij elkaar om een verzoek te doen. Een verzoek waarin ik trouw blijf aan mijn eigen behoeften en waarin ik een nee kan accepteren. Door open te staan voor een nee, kan dat  het begin zijn van een reis naar een betere communicatie en een betere strategie om allebei trouw te blijven aan onze behoeften.

Het heeft mij tot nu toe rust en een tevreden gevoel opgeleverd. Discussies, en frustraties zijn er niet voor niets. Ze zorgen ervoor dat we de volgende keer een betere manier vinden om met de situatie om te gaan als we allebei naar elkaar luisteren en elkaars behoeften kunnen accepteren. Dat alles kan alleen ontstaan als je je verzoeken durft te delen.

Ken jij je behoeften en durf je die te verzoeken? Ook al weet je dat je vraagt om de maan…

Lieve groet,

Irene van der Zanden